Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Απαντήσεις υποψηφίων δημάρχων Ηγουμενίτσας για το θέμα της αύξησης των μεταναστών

Ο ΕΜΠΟΡΟΒΙΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ με ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥΣ ζήτησε να καταθέσουν τις θέσεις και προτάσεις τους δημόσια με 10 ερωτήματα. Παραθέτουμε την εισήγηση εισαγωγής, την ερώτηση 8 και τις αντίστοιχες απαντήσεις των υποψηφίων (κατά αλφαβητική σειρά δημ. παράταξης):

Στα πλαίσια της καλύτερης ενημέρωσης του επιχειρηματικού κόσμου της πόλης, σας απευθύνουμε μια σειρά από δημόσια ερωτήματα και ευελπιστούμε πως θα ανταποκριθείτε, γνωστοποιώντας μας τις θέσεις σας για τα προβλήματα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που εκπροσωπούμε.

ΕΡΩΤΗΣΗ 8: Αν και δεν είναι θέμα της άμεσης ευθύνης σας, έχετε προτάσεις, βιώσιμες, για το πρόβλημα της αύξησης των μεταναστών στην πόλη; (ο Σύλλογος τρέφει συμπάθεια για τους άτυχους μετανάστες, δεν παραγνωρίζει, ωστόσο, το πρόβλημα που δημιουργείται στην τοπική κοινωνία από την άναρχη συσσώρευσή τους).

Γ. Κάτσινος (Κοινωνία Αξιών)
Στο θέμα των λαθρομεταναστών πέρα από την ανθρώπινη πλευρά που όλοι την κατανοούμε, πρέπει να υπάρξει πίεση στην κυβέρνηση για να βρεθεί λύση, που θα συνάδει στον πολιτισμό μας και παράλληλα θα εμπεδώνει κλίμα σιγουριάς και ασφάλειας στους συνδημότες μας.

Δώρης Δήμας (Λαϊκή Συσπείρωση)
Όσο οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι θα αναγκάζουν εκατοµµύρια ανθρώπους να εγκαταλείπουν τη χώρα τους, χωρίς να το θέλουν, επειδή βόμβες καταστρέφουν τα σπίτια τους και τον τόπο που ζουν, τόσο θα πληθαίνουν οι μετανάστες. Τίποτα δεν μπορεί να τους σταματήσει. Είναι θέμα επιβίωσης. Η συσσώρευση αυτή τόσων εξαθλιωμένων ανθρώπων είναι λογικό να δημιουργεί προβλήματα και ανάμεσα τους αλλά και στον ντόπιο πληθυσμό. Ειδικά στην περιοχή γύρω από το λιμάνι.Η «Λαϊκή Συσπείρωση» πιστεύει ότι πρέπει:
1. Να σταματήσουν οι τρομοκρατικές επιχειρήσεις σε βάρος των μεταναστών, οι φυλακίσεις µόνο και µόνο γιατί δεν έχουν χαρτιά.
2. Να δοθεί άσυλο ή ανθρωπιστικό καθεστώς στους πρόσφυγες και όσους προέρχονται από χώρες ιμπεριαλιστικής κατοχής ή εμφυλίων, κόντρα στις σχετικές Οδηγίες της Ε.Ε.
3. Να δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα για όσους θέλουν να πάνε σε άλλο κράτος - µέλος της ΕΕ.
4. Να υπάρξει ειδική µέριµνα από κρατικούς φορείς για τους ανήλικους πρόσφυγες και μετανάστες. Διευκόλυνση οικογενειακής επανένωσης, κόντρα στη σχετική Οδηγία της Ε.Ε.
5. Όχι στην φυλάκιση τους και επαναπροώθηση.
6. Η πολιτική που ασκείται, ωθεί τους μετανάστες στην απόγνωση και την αναξιοπρέπεια. Να δημιουργηθεί οργανωμένος χώρος υποδοχής με ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, υπηρεσίες προληπτικής ιατρικής και υγειονομικής περίθαλψης για όσο διάστημα θα μένουν στην Ηγουμενίτσα.

Bασίλης Γιόγιακας (Νέα Αυτοδιοικητική Πορεία)
Το θέμα της αστυνόμευσης και της συσσώρευσης των μεταναστών αποτελεί μέχρι σήμερα θέμα κεντρικής εξουσίας, αλλά στο πλαίσιο της ευθύνης μας όπως αναφέρουμε και στο πρόγραμμά μας, θα αναλάβουμε το μερίδιο εκείνο που μας αναλογεί ώστε να μπορούν να κινούνται ανάμεσά μας και να μην διαταράσσεται η ισορροπία και το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών. Εθελοντικές ομάδες συγκέντρωσης και παροχής είτε τροφίμων, είτε ρουχισμού, είτε φαρμακευτικού υλικού ή φροντίδα ιατρική αποτελεί κύριο μέλημα. Σε συντονισμό με την κεντρική εξουσία θα αναζητήσουμε τρόπο ώστε η αστυνόμευση να περιορίσει την άτακτη συσσώρευσή τους αλλά και να δημιουργηθούν συνθήκες είτε για την προώθησή τους είτε για την διαχείριση των βασικών συνθηκών διαμονής τους.

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

14/10/10 : Τον πιάσανε τον κλέφτη

"Φταίνε και οι μετανάστες για τα χρέη των νοσοκομείων", απάντησε ο υπουργός σε ερώτηση -ποιού άλλου;- του Άδωνι Γεωργιάδη, υπολογίζοντας στα 150εκ ευρώ το ύψος των χρημάτων που δαπανά το Δημόσιο για την περίθαλψη "παράνομων" μεταναστών. Δίπλα στην ανύπαρκτη χρηματοδότηση για την υγεία και τη διαφθορά διοικητών Νοσοκομείων και μεγαλογιατρών μπαίνει και η ευθύνη των ανθρώπων που αναγκάζονται ν' αφήσουν τον τόπο τους για να δουλέψουν στις οικοδομές και τα χωράφια της άλλοτε Ισχυρής Ελλάδας.
http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=213571
"Μαγκιά και τσάμπα καλοσύνη" η περίθαλψη ανθρώπων κατά την άποψη της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, που ξεχνάει πως η -χωρίς στοιχεία- εκτίμηση των 150 εκατομμυρίων είναι πρακτικά μηδενική σε σχέση με τις προμήθειες που αλλάζουν χέρι καθημερινά, κι ακόμα πιο ασήμαντη όταν μιλάμε για την υγεία ανθρώπων που ζουν και εργάζονται δίπλα και μαζί μας.
http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=213495
Να θυμίσουμε πως η προκάτοχος του νυν υπουργού είχε νομιμοποιήσει τις υπερτιμολογήσεις των προμηθευτών των Νοσοκομείων με Νόμο που καταψήφισε η πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών της Βουλής Βάσω Παπανδρέου.
http://www.apogevmatini.gr/?p=84269

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

15-16/10 : Διήμερο εκδηλώσεων αλληλεγγύης



Πραγματοποιήθηκε 15 και 16/10/2010 στον χώρο των ΤΕΙ Ηγουμενίτσας, αντιρατσιστικό διήμερο εκδηλώσεων αλληλεγγύης στους μετανάστες και πρόσφυγες της περιοχής μας, που διοργάνωσε το Συντονιστικό Αλληλεγγύης στους μετανάστες και πρόσφυγες Δ. Ελλάδας. Συμμετείχαν πολίτες, εργαζόμενοι, σπουδαστές των ΤΕΙ, και αντιπρόσωποι συλλογικοτήτων από Αγρίνιο, Ιωάννινα, Κέρκυρα και Ηγουμενίτσα.

Παρασκευή 15/10/2010 :

Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με ενημέρωση για την κατάσταση στην Ηγουμενίτσα. Αρχικά έγινε ενημέρωση για τις δράσεις και πρωτοβουλίες των τοπικών αντιρατσιστικών συλλογικοτήτων και τι παρατηρούν όταν επισκέπτονται τους μετανάστες στο χώρο παραμονής τους. Ποιες συνθήκες επικρατούν στους χώρους των κρατητηρίων. Τι γίνεται με τους ανήλικους και τις γυναίκες κρατούμενες, τις συνθήκες κράτησης τους. Επίσης έγινε αναφορά στο γεγονός ότι πρόκειται κατά κύριο λόγο για πρόσφυγες μη απελάσιμους. Είναι γνωστό ότι συνεχίζει να υπάρχει έλλειψη στοιχειωδών υποδομών υγιεινής, σίτισης, στέγασης.
Μέχρι στιγμής οι τοπικές αρχές και φορείς δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Η δαιμονοποίηση των προσφύγων από το συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας έχει επιφέρει αντιδράσεις με εκδήλωση ακραίων ρατσιστικών δράσεων και επιθέσεων με θύματα τους μετανάστες.
Η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας είναι ισχυρός αντίλογος στην μικροεγληματικότητα για την οποία κατηγορούνται οι πρόσφυγες.
Στη συνέχεια το λόγο πήραν εκπρόσωποι κοινοτήτων μεταναστών και προσφύγων της περιοχής. Μετανάστης εκπρόσωπος της Κουρδικής κοινότητας είπε, ότι όσοι είναι μέλη του ΡΚΚ, δεν σταματούν να αγωνίζονται για την ελευθερία και τα δικαιώματα του δικού τους και των λαών της ευρύτερης περιοχής απέναντι στα ανελεύθερα καταπιεστικά καθεστώτα και τις αιτίες που γεννούν τη μετανάστευση.
Πρόσφυγας από την Ερυθραία (αρχαιοελληνική ονομασία που παραπέμπει στην Ερυθρά θάλασσα) μίλησε στη συνέχεια για την κατάσταση στη χώρα του. Μετά τους αποικιοκράτες ήρθαν τα επιχειρηματικά πολυεθνικά συμφέροντα να επιβάλλουν εμφύλιο πόλεμο και δικτατορία. Δεν υπάρχουν δικαιώματα και ελευθερίες και οι περισσότεροι νέοι εγκαταλείπουν τη χώρα, που έχει πληθυσμό περίπου 4,5 εκ. κατοίκους. Δεν έχουν δικαίωμα πρόσβασης στην στοιχειώδη εκπαίδευση, όσοι δεν έχουν κομματικό πιστοποιητικό. Ο ίδιος, που δούλευε ως δημόσιος λειτουργός για 8 χρόνια, μην αντέχοντας την καθημερινότητα διέσχισε με καμήλα ένα κομμάτι ερήμου για να φτάσει στο Σουδάν. Από εκεί πήρε αεροπλάνο για Κωνσταντινούπολη, τραίνο για τα σύνορα και μετά οδικώς ή με τα πόδια έφτασε στην Ηγουμενίτσα, ελπίζοντας να διασχίσει το Ιόνιο και να ζήσει το όνειρο της Δύσης.
Στη συνέχεια πρόσφυγας από το Σουδάν μίλησε για τη χώρα του. Το Σουδάν είναι χώρα της Αφρικής με πληθυσμό περίπου 41 εκ κάτοικους. Είναι η μεγαλύτερη σε έκταση χώρα της Αφρικανικής Ηπείρου, η μεγαλύτερη αραβική και η δέκατη μεγαλύτερη χώρα παγκοσμίως. Το Σουδάν διαπλέει ο ποταμός Νείλος και έχει υποστεί δύο εμφυλίους πολέμους. Από το 1955 έως το 1972 ο πρώτος και από το 1983 έως το 2005 ο δεύτερος ενώ τόσο στα ανατολικά του, όσο και στα δυτικά του έχει ανοιχτά μέτωπα. Συγκεκριμένα, πολύ γνωστό λόγω της τραγικής κατάστασης που επικρατεί είναι το Νταρφούρ. Εκτιμάται ότι στην περιοχή του Νταρφούρ υπάρχουν 1,2 εκατομμύρια πρόσφυγες, ενώ περίπου 2 εκατομμύρια άνθρωποι χρειάζονται επειγόντως τρόφιμα. Και ο ίδιος αισθάνεται τυχερός που έφτασε μέχρι την Ηγουμενίτσα περιμένοντας να συνεχίσει το ταξίδι του.
Όλοι οι ομιλητές ευχαρίστησαν τη διοργάνωση, που τους δίνει την ευκαιρία να επικοινωνήσουν με ανθρώπους που ενδιαφέρονται για αυτούς και την πολιτική κατάσταση στις χώρες τους και τους βοηθούν. Στη συνέχεια ακολούθησαν ερωτήσεις προς τους ομιλητές και συζήτηση.
Μετά από ολιγόλεπτο διάλειμμα ξεκίνησε και η δεύτερη συζήτηση με θέμα τα κέντρα φιλοξενίας ανηλίκων και υποδοχής-κράτησης μεταναστών. Την εισήγηση έκανε κοιν. ανθρωπολόγος, μέλος επιτροπής που έχει επισκεφθεί τα αντίστοιχες δομές σε Θράκη, ΒΑ Αιγαίο και Κόνιτσα. Πρέπει να δούμε όλη τη διαδρομή αλλά και τη συνέχεια του μεταναστευτικού ταξιδιού. Τα μονοπάτια συχνά καθορίζονται από τους διακινητές. Τα κέντρα κράτησης του νομού Έβρου αποτελούν παράδειγμα κέντρων που ανοίγουν και κλείνουν ανάλογα με εκάστοτε κυβερνητικούς σχεδιασμούς, εμπλοκή ΜΚΟ ή αντιδράσεις κατοίκων. Λειτουργούν συνήθως με συνθήκες μεσαίωνα που δεν λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες των προσφύγων. Η συνθήκη της Γενεύης του 1951 δεν μπορεί να καλύψει τα σημερινά μεταναστευτικά ρεύματα που δημιουργούνται και λόγω καταστροφής στοιχειωδών υποδομών από πολέμους ή φυσικές καταστροφές σε οικονομικό, περιβαλλοντικό και ανθρωπιστικό επίπεδο. Ο διαχωρισμός του αυθεντικού πρόσφυγα από τον μετανάστη αποκλείει μεγάλο κομμάτι ανθρώπων που μετακινούνται για λόγους πολιτικούς. Η ΕΕ έχει αναπτύξει μηχανισμούς περιορισμού της μετανάστευσης με υπηρεσίες πληροφοριών, ερευνητικού σώματος, γραφειοκρατίας και πρόσφατα του FRONTEX (ευρωπαϊκός οργανισμός ελέγχου των συνόρων της ΕΕ) με έδρα τον Πειραιά που δραστηριοποιείται σήμερα κυρίως στο Αιγαίο.
Μετά από τη συμφωνία στο Δουβλίνο κάθε μετανάστης που υποβάλει αίτηση για άσυλο σε πρώτη ευρωπαϊκή χώρα εισόδου καταγράφεται και δακτυλοσκοπείται σε ευρωπαϊκή βάση δεδομένων. Οι πρόσφυγες για λόγους ανθρωπιστικούς μπορούν να μείνουν στη χώρα που αιτούνται άσυλο μέχρι να βελτιωθεί η κατάσταση στη χώρα τους. Δικαιούνται στέγης, δομής εκμάθησης γλώσσας, επιδόματος διαβίωσης. Αυτό όμως στην ουσία δεν γίνεται γιατί από τους αιτούντες άσυλο το ποσοστό που το λαμβάνει είναι μόνο 0,03%. Στην ουσία δημιουργείται μια γκρίζα ζώνη στην Ελλάδα για να μην περάσουν στην Ευρώπη και ασκούνται πιέσεις στην Τουρκία για συγκράτηση της μετανάστευσης, ώστε να μην πληρώνει η Ευρώπη το τίμημα των πολέμων. Παράλληλα η εργατική δύναμη ανανεώνεται από τους μετανάστες που περνούν, ενώ τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων περιορίζονται.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τοποθετήσεις των παρευρισκομένων που ανέδειξαν τον προβληματισμό τους για το μεταναστευτικό ζήτημα σε σχέση με το εργασιακό. Χρειάζονται κοινοί συντονισμένοι αγώνες για να αναδειχθούν τα αίτια της μετανάστευσης και να αποκρουστεί η επίθεση στα δικαιώματα και τις ελευθερίες που δεχόμαστε όλοι μας.

Σάββατο 16/10/2010

Παρά την συνεχή βροχή έγινε το μεσημέρι, πορεία συμπαράστασης στους μετανάστες και πρόσφυγες στους δρόμους της πόλης. Η πορεία ξεκίνησε από την πλατεία Δημαρχείου, όπου και κατέληξε. Είχε αρκετή μαζικότητα και πολλή ζωντάνια και έδωσε απαντήσεις σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας που κυκλοφορούσαν το προηγούμενο διάστημα. Το απόγευμα έγινε εκδήλωση-συζήτηση με θέμα "Kρίση, Mετανάστευση και Aλληλεγγύη". Αρχικά προβλήθηκε ντοκιμαντέρ της Νορβηγικής τηλεόρασης που γυρίστηκε το καλοκαίρι. Το ενδιαφέρον αυτό ντοκιμαντέρ υπάρχει στη διεύθυνση:
www.youtube.com/watch?v=gPl9PW7ONIQ&feature=player_embedded
Κατόπιν προβλήθηκε βίντεο της ομάδας μεταναστών και προσφύγων Clandestina με τίτλο «Άνθρωποι- σκουπίδια».
Μετά την προβολή έγινε εισήγηση από την ομάδα μεταναστών και προσφύγων Clandestina της Θεσσαλονίκης. Αναφέρθηκε πως οι ευρωπαίοι κεφαλαιοκράτες μεταφέρουν βιομηχανίες και στρατόπεδα συγκέντρωσης εκτός ΕΕ, σε γειτονικές χώρες όπως η Λιβύη (με τη συμφωνία Καντάφι – Μπερλουσκόνι). Η Ελλάδα δείχνει να σπατάλησε τις καλές εποχές ευδαιμονίας, όταν συνέρρεαν οι πρόσφυγες από την ανατολική Ευρώπη τη δεκαετία του ’90. Τώρα μάλλον συμφέρει στο διεθνές κεφάλαιο να συντηρεί μια μεγαλοαστική τάξη στη Κίνα και εδώ να λειτουργούν βασικές υποδομές για μεταφορές και τουρισμό. Έτσι τα δικαιώματα όλων μας θα περικόπτονται μέρα με τη μέρα και ο αριθμός των προσφύγων θα μεγαλώνει, αφού η Τουρκία αρνείται να εφαρμόσει τις διεθνείς συνθήκες και να δημιουργήσει ακόμα περισσότερα κέντρα κράτησης για τους μετανάστες. Έτσι δεν θα μπορούμε να πηγαίνουμε να τους βλέπουμε εκεί και να διαμαρτυρόμαστε για τις συνθήκες κράτησης. Τους έχουμε στη χώρα μας και έρχονται οι Ευρωπαίοι για να γυρίζουν ντοκιμαντέρ.
Στην συνέχεια έγινε ενημέρωση (από εκπροσώπους της Συνέλευσης για την Αλληλεγγύη σε μετανάστες και πρόσφυγες) για την κατάσταση των μεταναστών στις περιοχές της Αθήνας –και συγκεκριμένα αυτών που δουλεύουν ως μικροπωλητές, ενώ έγινε και αναφορά στα γεγονότα της πλατείας Αττικής και γενικότερα για την κατάσταση των προσφύγων που καταφεύγουν στις πλατείες της Αθήνας, οι ρατσιστικές επιθέσεις που δέχονται από πολίτες και η γενικότερη κρατική πολιτική στο μεταναστευτικό ζήτημα. Μεταφέρθηκε η εμπειρία τους για τις δράσεις αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες, που η κρατική αδιαφορία στοιβάζει σε πλατείες της πρωτεύουσας. Έτσι οι κάτοικοι της εκάστοτε περιοχής πού είναι ήδη πιεσμένοι από την κρίση, μετακυλούν εύκολα ευθύνες για την πτώση ποιότητας της καθημερινότητάς τους, στους μετανάστες.
Ακολούθησε δημιουργική συζήτηση και τοποθετήσεις από παρευρισκόμενους στην εκδήλωση καθώς και μετανάστες. Πρέπει να αποκαλύπτουμε τις πολιτικές που δημιουργούν το μίσος και τη ξενοφοβία σκόπιμα, για να στρέψουν εκεί το ενδιαφέρον των πολιτών και έτσι να περάσουν από το παράθυρο επιπλέον μέτρα καταστολής και μείωσης των εργασιακών μας δικαιωμάτων.
Η μέρα έκλεισε με συναυλία από νεανικά συγκροτήματα και πάρτυ με συμμετοχή και των μεταναστών.

Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

Πρόσκληση σε διήμερο εκδηλώσεων 15-16/10/2010

Τι να της κάνω της καρδιάς της παραπονεμένης;
Βολές με κάνει και γελώ, βολές κι αναστενάζω.
Για να αποθάνω, δεν μπορώ, να ζήσω, πώς να ζήσω;
Να πάνω σ’ άλλο σύνορο και σ’ άλλο βιλαέτι,
ξένος κι εδώ, ξένος κι εκεί, κι όπου κι αν πάω ξένος.

( Ηπειρώτικο, Της Ξενιτιάς )

Εδώ και αρκετό καιρό τα σύνορα διασχίζονται από σιωπηλές και αποκαμωμένες φιγούρες. Διαπερνούν φυλάκια, ναρκοπέδια, λιμενικά μπλόκα και υπερσύγχρονα ραντάρ. Είναι οι μετανάστες. Άνθρωποι αποφασισμένοι να κινηθούν για να ζήσουν μακριά από τη φρίκη ενός πολέμου, την ανέχεια μιας τριτοκοσμικής επαρχίας. Το άπλωμα του καπιταλιστικού συστήματος ακόμα και στα πιο απίθανα σημεία αυτού του πλανήτη παράγει αφόρητες συνθήκες ζωής. Ιδιαίτερα εκεί όπου ο πόλεμος αποτελεί μία καθημερινότητα δεκαετιών, εκεί όπου τα αποικιακά καθεστώτα μετασχηματίστηκαν σε δικτατορίες ή καταπιεστικές θεοκρατίες. Εκεί, άνθρωποι επιλέγουν να μετακινηθούν μαζικά. Προορισμός ή μονόδρομος η Ευρώπη.
Είτε ανατινάζονται σε κάποιο ναρκοπέδιο, είτε πνίγονται στα παγωμένα νερά κάποιου μεσογειακού πελάγους και σίγουρα δεν φταίει η «κακιά η ώρα». Είναι αποτέλεσμα της θωράκισης των ελληνικών συνόρων, όντας και σύνορα της Ευρώπης, με μηχανισμούς ελέγχου, όπως η Frontex και ο ευρωστρατός, με αποτέλεσμα πολλές φορές τις απροκάλυπτες δολοφονίες. Ο μύθος για το ελληνικό σταυροδρόμι των πολιτισμών είναι μάλλον ένας από τους χειρότερους εφιάλτες για χιλιάδες που διασταυρώνονται με την βία των συνόρων. Όσοι τελικά περάσουν έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με χώρους εγκλεισμού, τα λεγόμενα κέντρα κράτησης, ή υπαίθριους αυτοσχέδιους καταυλισμούς στους οποίους διαβιούν κάτω από πολύ άθλιες συνθήκες. Εκατοντάδες μετανάστες παραμένουν στοιβαγμένοι εβδομάδες ή και μήνες, μέχρι να τους απελάσουν συνοπτικά και απροειδοποίητα ή μέχρι να βρουν τρόπο διαφυγής προς άλλες χώρες της Ευρώπης. Για τους διοικητικούς μηχανισμούς του κράτους, οι μετανάστες είναι ένα άγραφο χαρτί, ένας βιολογικός οργανισμός χωρίς ιστορία, χωρίς δικαιώματα, χωρίς πολιτική υπόσταση, ένα κουρασμένο σώμα, που όλως παραδόξως κατάφερε να ξεγλιστρήσει.
Έτσι και στην Ηγουμενίτσα, πόλη με λιμάνι άρα και βασική πύλη εισόδου προς τη Δύση, μετανάστες από διαφορετικούς τόπους και διαφορετικές κουλτούρες καταφθάνουν, ψάχνοντας αγωνιωδώς την κατάλληλη στιγμή για τη φυγή τους από τη χώρα, για τον υποτιθέμενο παράδεισο της κεντρικής Ευρώπης.
Αυτή τη στιγμή στο δάσος πάνω από το Λαδοχώρι, γύρω στα 450 άτομα, με σοβαρές ασθένειες σε πολλούς από αυτούς (χρόνια αναπνευστικά προβλήματα, σακχαρώδη διαβήτη, ψώρα, κ.α.) αλλά και σοβαρά τραύματα, περιφέρονται στην πόλη, ζώντας ανά ομάδες σε πρόχειρους αυτοσχέδιους καταυλισμούς στα γύρωδασύλλια, στερούμενοι ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, τροφής, ρουχισμού αλλά και στοιχειώδους υγιεινής. Μαζί με αυτούς που στοιβάζονται σε χώρους κράτησης, υπό άθλιες συνθήκες, ο αριθμός φαίνεται να ξεπερνάει κατά καιρούς τους 500. Ταυτόχρονα η αστυνομία, κάνει σφιχτό κλοιό γύρω από την περιοχή και οι επιθέσεις προς τους μετανάστες είτε μέσα είτε έξω από τον καταυλισμό είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Το κάψιμο των ελάχιστων προσωπικών τους αντικειμένων, οι μαζικές συλλήψεις και ξυλοδαρμοί, οι επιθέσεις σκυλιών της αστυνομίας και τα νυχτερινά ανθρωποκυνηγητά μετατρέπουν την καθημερινότητα των μεταναστών σε εφιάλτη. Η αστυνομία φροντίζει την συνάντηση των μεταναστών με τον «ελληνικό παράδεισο».
Το σοβαρό όμως ζήτημα που προκύπτει, το οποίο βρίσκεται στο κέντρο του ενδιαφέροντος, είναι η οργανωμένη πολιτική διαχείριση της μετανάστευσης με όρους αναπαραγωγής του συστήματος. Ο έλεγχος της δύναμης των μεταναστών, με ένα επίσημο πια καθεστώς ομηρίας. Μιας ομηρίας που ξεκινάει από την υποτίμηση της εργασίας τους ως φτηνό εργατικό δυναμικό (ανασφάλιστη εργασία, μηδαμινά μεροκάματα) έως και την υποτίμηση της ίδιας τους της ζωής, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στην περίπτωση της καταναγκαστικής πορνείας σε πολλές γυναίκες μετανάστριες. Ο έλεγχος συνάμα των ντόπιων πληθυσμών μέσω της γενίκευσης του φόβου για «τον ξένο που θα πάρει τη δουλειά», «θα βιάσει» και «θα κλέψει».
Με τους μετανάστες όμως δεν είμαστε ξένοι, είναι παλιοί μας γνώριμοι, στο βαθμό που για την κατάστασή τους ευθύνεται το σύστημα που είναι υπεύθυνο και για τη δική μας υποταγή. Είναι αυτή η επίγνωση της «από κοινού» καταπίεσης που μας συνδέει με τους μετανάστες και που μας οπλίζει με αποφασιστικότητα ώστε να επιτεθούμε σε ό,τι μας διαχωρίζει, ό,τι μας αναγκάζει να ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας, ό,τι μας διαιρεί και μας απομονώνει. Επομένως, η αλληλεγγύη στους μετανάστες δεν μπορεί να είναι ζήτημα ανθρωπισμού ή «υπεράσπισης των δικαιωμάτων» όπως παρουσιάζεται από την εκκλησία, τις ΜΚΟ ή ακόμα και από αριστερές συνιστώσες, αλλά αποτέλεσμα της συνειδητοποίησης των αιτιών που οδηγούν σε αυτή την κατάσταση και μας ενώνουν με τους μετανάστες στην βάση του κοινού αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.Η επίθεση στους μετανάστες είναι επίθεση σε όλους μας και δεν γίνεται να ανασχεθεί αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε στον ίδιο παρονομαστή.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, από τον Φλεβάρη του 2010, έχει συγκροτηθεί στην Δυτική Ελλάδα ένα Συντονιστικό δράσης για την αλληλεγγύη στους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Ένα ανοιχτό σε όλους συντονιστικό που απαρτίζεται από ανθρώπους και συλλογικότητες από την Κέρκυρα, την Ηγουμενίτσα, τα Γιάννενα, το Αγρίνιο και από αλλού, με στόχο, πέρα από την υλική στήριξη, την ανάδειξη των ζητημάτων που αφορούν τους μετανάστες στις τοπικές κοινωνίες, την καταπολέμηση των διάχυτων ρατσιστικών συμπεριφορών και πρακτικών (είτε σε κοινωνικό είτε σε θεσμικό επίπεδο) και τέλος τον συντονισμό δράσεων αλληλεγγύης.
Με αυτό σαν δεδομένο και θεωρώντας την περίπτωση των εκατοντάδων στοιβαγμένων ανθρώπων στο Λαδοχώρι Ηγουμενίτσας ως κρίσιμη και κεντρική για την Δυτική Ελλάδα, το Συντονιστικό διοργανώνει διήμερο εκδηλώσεων στους χώρους του ΤΕΙ Ηγουμενίτσας, με εκδηλώσεις, συζητήσεις, εκθέσεις, προβολές ντοκιμαντέρ και συναυλίες με στόχο αφενός την πληροφόρηση για το ζήτημα και αφετέρου την συγκέντρωση χρημάτων, ρουχισμού και φαρμάκων, που θα καταλήξουν στον αυτοσχέδιο καταυλισμό.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Συντονιστικό Δυτικής Ελλάδας για την Αλληλεγγύη σε Μετανάστες & Πρόσφυγες

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

Αποστολή αλληλεγγύης την Κυριακή 3/10

Ολοκληρώθηκε άλλη μια αποστολή αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες της περιοχής μας που διαβιούν στο ύπαιθρο γύρω από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Στην ομάδα μας συμμετείχαν αρκετά νέα πρόσωπα μεταξύ των οποίων και φίλοι από την Πρέβεζα. Από το αυτοσχέδιο ιατρείο κοινωνικής αλληλεγγύης πέρασαν περίπου 120 άτομα, οι περισσότεροι των οποίων έλαβαν φαρμακευτική αγωγή. Λόγω του γεγονότος ότι φέτος ξεκίνησαν νωρίς έντονες βροχοπτώσεις, είχαμε πολλούς μετανάστες με κρυολογήματα αλλά και αρκετούς με μολυσματικές δερματοπάθειες (σταφυλόκοκκο, ψώρα, κλπ). Αυτή τη φορά οι περισσότεροι μετανάστες έλαβαν συσσίτιο με πρωτοβουλία του πάτερ-Θεόδωρου. Παράλληλα μοιράστηκαν κρέπες και σάντουιτς, προσφορά γνωστού εστιατορίου της πόλης μας. Οι συνθήκες διαβίωσης στο βουνό για τους πρόσφυγες της Ηγουμενίτσας καθημερινά δυσκολεύουν λόγω της κακοκαιρίας, αλλά και της καταστολής από ομάδες ενστόλων. Έτσι αρκετοί φίλοι μας, μην αντέχοντας πλέον την καθημερινότητα, προσπαθούν απελπισμένα να φύγουν από τη χώρα μας βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους.
Είναι λοιπόν φανερό πως υπάρχει οργανωμένη πολιτική διαχείριση της μετανάστευσης με όρους αναπαραγωγής του συστήματος. Επιχειρείται έλεγχος της δύναμης των μεταναστών, με επίσημο καθεστώς ομηρίας. Μιας ομηρίας που ξεκινάει από την υποτίμηση της εργασίας τους ως φτηνό εργατικό δυναμικό (ανασφάλιστη εργασία, μηδαμινά μεροκάματα) έως και την υποτίμηση της ίδιας τους της ζωής. Ο έλεγχος επεκτείνεται και στους ντόπιους, μέσω της γενίκευσης του φόβου για «τον ξένο που θα πάρει τη δουλειά», «θα βιάσει» και «θα κλέψει».
Με τους μετανάστες όμως δεν είμαστε ξένοι, είναι παλιοί μας γνώριμοι, στο βαθμό που για την κατάστασή τους ευθύνεται το σύστημα που επιδιώκει και τη δική μας υποταγή. Είναι αυτή η επίγνωση της «από κοινού» καταπίεσης που μας συνδέει με τους μετανάστες και που μας οπλίζει με αποφασιστικότητα ώστε να επιτεθούμε σε ό,τι μας διαχωρίζει, ό,τι μας αναγκάζει να ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας, ό,τι μας διαιρεί και μας απομονώνει. Επομένως η αλληλεγγύη στους μετανάστες δεν μπορεί να είναι ζήτημα ανθρωπισμού ή «υπεράσπισης των δικαιωμάτων», αλλά αποτέλεσμα της συνειδητοποίησης των αιτιών που οδηγούν σε αυτή την κατάσταση και μας ενώνουν με τους μετανάστες στην βάση του κοινού αγώνα ενάντια στις πολιτικές ΕΕ-ΔΝΤ-κυβερνήσεων και του κεφαλαίου. Η επίθεση στους μετανάστες είναι επίθεση σε όλους μας και δεν γίνεται να ανασχεθεί αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε στον ίδιο παρονομαστή.

Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

FRONTEX : Για ένα χρόνο και βλέπουμε ...

Τις τελευταίες ημέρες του Σεπτέμβρη, επισκέφθηκε την Ηγουμενίτσα ο αρμόδιος συνεργάτης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες (δικηγόρος Πατρών) και ενημερώθηκε για τις συνθήκες κράτησης και διαβίωσης των μεταναστών και προσφύγων της περιοχής. Σύμφωνα με τις αναφερόμενες νομικές διατάξεις οι ανήλικοι πρόσφυγες πρέπει να τεθούν υπό την επιμέλεια δικαστικού λειτουργού και να τους εξασφαλιστεί στέγη, τροφή και εκπαίδευση. Επίσης για τους άστεγους πρόσφυγες πρέπει να ληφθεί μέριμνα στέγης και σίτισης, ενώ οι συνθήκες στα κρατητήρια παραμένουν άθλιες. Δυστυχώς όμως οι αρμόδιες τοπικές αρχές, ως συνήθως κωφεύουν και επιδίδονται στην άγρα ψήφων για τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, χωρίς να δεσμεύονται δημόσια για την αντιμετώπιση του επίμαχου αυτού ζητήματος.
Στο μεταξύ στον Πειραιά, μέσα στον Πύργο Ελέγχου του Λιμενικού Σώματος, στην Ακτή Βασιλειάδη, ξεκίνησε επίσημα στις 1/10/2010 τη λειτουργία του, το πρώτο περιφερειακό παράρτημα («Επιχειρησιακό Γραφείο») του κατασταλτικού ευρωπαϊκού Οργανισμού «για τη διαχείριση της επιχειρησιακής συνεργασίας στα εξωτερικά σύνορα των κρατών - μελών» Frontex. Τα «εγκαίνια» της λειτουργίας έγιναν 1/10 το πρωί όπου παραβρέθηκαν ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρ. Παπουτσής οι αρχηγοί της ΕΛ.ΑΣ. και του Λιμενικού Σώματος, ο Εκτελεστικός Διευθυντής του Frontex, Ιlkka Laitinen κα.
Με το παράρτημα στον Πειραιά ισχυροποιείται η δράση του Frontex ως ευρωενωσιακού κατασταλτικού μηχανισμού για παρεμπόδιση της εισόδου των «ανεπιθύμητων» μεταναστών και προσφύγων, των κυνηγημένων από τις εστίες τους, λόγω των κατακτητικών ή προληπτικών πολέμων και επεμβάσεων. Η λειτουργία του είναι πιλοτική για διάστημα ενός έτους και ανάλογα με το πόσο «αποτελεσματικός» θα είναι ο ρόλος του ως κατασταλτικός μηχανισμός, θα εκτιμηθεί αν τελικά θα παραμείνει στον Πειραιά.
Το παράρτημα, σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν, θα απολαμβάνει πλήρους αυτοτέλειας και «ανεξαρτησίας» από τις αρμόδιες Αρχές των κρατών-μελών, αφού έχει το χαρακτήρα ευρωπαϊκού οργανισμού άμεσα υπαγόμενου στα κεντρικά γραφεία της Frontex στη Βαρσοβία, τα οποία διατηρούν πλήρως την αρμοδιότητα λήψης αποφάσεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Η ζώνη ευθύνης του παραρτήματος είναι η Ελλάδα, η Ιταλία, η Κύπρος και η Μάλτα, συντονίζοντας επιχειρήσεις σε αέρα, στεριά και θάλασσα. Αποστολή του, όπως αναφέρθηκε και στη διάρκεια των εγκαινίων από τον εκτελεστικό διευθυντή και άλλους, είναι η αποτελεσματική αντιμετώπιση της «παράνομης μετανάστευσης». Πρόκειται δηλαδή για μηχανισμό καταστολής σε βάρος των λαών που θα επεμβαίνει όπου θελήσουν οι ιμπεριαλιστές, με την Ελλάδα - με ευθύνη της κυβέρνησης - να διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα αναφέρονται στο «σημείωμα» του ΥΠΡΟΠΟ: «Η συζήτηση για συνεργασία των ευρωπαϊκών κρατών για την προστασία των θαλασσίων συνόρων της ΕΕ είχε ξεκινήσει με επιστολή που είχε στείλει ο σημερινός υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Χρήστος Παπουτσής, την εποχή που ήταν Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας και σε συνεννόηση με τον τότε Υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Παπανδρέου, στον αρμόδιο επίτροπο, τον Πορτογάλο Αντόνιο Βιτορίνο».